Op zoek naar een interessante tips en inspirerende verhalen? In onze blogs vind je alles wat je nodig hebt om je persoonlijke ontwikkeling te stimuleren en je kennis te vergroten.
‘Wat kom je doen?’ Dat is de vraag die ik bij elke reanimatiecursus stel, of het nu om een basiscursus of herhaling gaat. De antwoorden zijn hetzelfde: “Ik kom leren reanimeren”, “Ik kom op zo’n pop drukken”, of “Ik kom mijn kennis even opfrissen.” Het mooiste moment is wanneer ik hen vertel wat we écht gaan doen: we verlagen de drempel en vergroten de bereidheid om te helpen.
In ons leven zijn er momenten waarop we keuzes maken die ons vermogen om anderen te helpen beïnvloeden. Soms besluiten mensen om te stoppen met het volgen van EHBO, BHV of reanimatie cursussen. De redenen variëren: sommigen hebben de cursus al zo vaak gedaan dat ze er genoeg van hebben, anderen vinden het simpelweg niet leuk, en er zijn mensen die het gevoel hebben dat ze niet in staat zijn om hulp te verlenen. Maar af en toe stuiten we op deelnemers die ervan overtuigd zijn dat ze niet geschikt zijn als hulpverlener. Dit is vaak ver van de waarheid.
Tijdens een recent geplande BHV-herhalingscursus met tien deelnemers viel ons iets op. Vier cursisten waren nieuw en afkomstig van hetzelfde bedrijf. In het begin verliep alles prima, maar toen we begonnen met de reanimatie oefeningen, zagen we verwarde blikken en kregen we veel vragen. Ook de andere cursisten keken steeds twijfeleriger. Tijdens de pauze sprak een van de vier nieuwe cursisten me aan. Hij gaf aan dat hij en zijn collega’s termen en concepten hoorden die ze nog nooit eerder hadden gehoord. Hij merkte op dat de andere cursisten beter voorbereid leken en vroeg zich af hoe dit mogelijk was. Dus is EHBO-cursus via E-learning de toekomst ja of nee?
Het kan iedereen overkomen: je voert een reanimatie uit. Misschien is het je buurman, je buurvrouw of een volslagen onbekende. In de eerste twee gevallen weet je meestal al vrij snel hoe het is afgelopen. Maar hoe zit dat met die onbekende man of vrouw? Hebben ze het gered of zijn ze toch nog overleden?
Ik herinner me mijn eerste reanimatie nog goed. De drang om te weten hoe het met het slachtoffer was afgelopen, was enorm. Ik probeerde op allerlei manieren informatie te krijgen, zelfs door de ambulancedienst te bellen. Maar natuurlijk konden zij me niets vertellen. Dus bleef ik achter met de vraag of mijn inspanningen een verschil hadden gemaakt of niet.
